Moja praca polega na…

Oswajaniu ludzi ze współczesną sztuką wizualną. Otwieraniu im oczu, by stawali się świadomymi i refleksyjnymi uczestnikami sztuki. Często również towarzyszeniu im w procesie twórczym. To się dzieje w galerii 30 kilometr oraz w Warsztacie Twórczym w Myślenicach, gdzie działam i pracuję na co dzień.

Zajmuję się tym, ponieważ…

Nie widzę siebie w niczym innym. Ważni są dla mnie przede wszystkim ludzie i relacje z mini. Są dla mnie największą inspiracją, zarówno w działaniach animacyjnych jak i mojej twórczości.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Myślę, że jeszcze przede mną. Niejedno.

Wymarzona instytucja kultury to…

Taka, w której nikt nie obawia się zadawania pytań i szukania sposobów na rozumienie trudnych zjawisk. Otwarta na różne odmienne poglądy.

Kobieta, która mnie inspiruje.

Inspirują mnie ludzie!

Biogram

Natalia Nowacka – absolwentka, obecnie doktorantka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Inicjatorka i koordynatorka projektów edukacyjnych kierowanych do różnych grup wiekowych dotyczących sztuki wizualnej realizowanych przez Akademię, instytucje kultury i stowarzyszenia. Edukatorka i przyszła artterapeutka. Prowadzi Warsztat Twórczy; miejsce tworzenia, eksperymentowania, doświadczania, nabierania śmiałości i ćwiczenia wyobraźni, gdzie wspiera indywidualne zdolności każdego z uczestników. Opiekunka merytoryczna 30 kilometra – miejsca dedykowanego działaniom wizualnym w Myślenicach, efemerycznej galerii Myślenickiego Towarzystwa Kultury.

Linki

Galeria 30 kilometr

Natalia Nowacka współpracuje z Agnieszką Tarasiuk.

Moja praca polega na…

… koordynowaniu działań teatrów skupionych przy Centrum Kultury w Lublinie w Teatrze Centralnym. Współpracuje także przy organizacji Festiwalu Teatrów Europy Środkowej Sąsiedzi i Konfrontacji Teatralnych oraz redakcji tekstów do Lubelskiego Informatora Kulturalnego ZOOM.

Zajmuję się tym, ponieważ…

Zawsze fascynował mnie świat artystów, barwnych osobowości i wizjonerów, którzy swoimi działaniami próbują zmieniać świat, którzy postrzegają go w ciekawy i oryginalny sposób. Kiedy na drugim roku studiów rozpoczęłam pracę w ZOOM-ie, po raz pierwszy miałam możliwość obserwowania od wewnątrz środowiska artystycznego Lublina. To ono zaszczepiło we mnie wirusa nieustającej ciekawości i fascynacji kulturą. Tam także poznałam ludzi, którzy włączyli mnie w organizację różnych wydarzeń artystycznych. Bardzo szybko okazało się, że to jest to, w czym czuję się najlepiej – łączę moje logistyczne predyspozycje z barwną nieprzewidywalnością artystów. Czasem zdarzają się chwile zwątpienia i myślę wtedy o przekwalifikowaniu się na kierowcę koparki, generalnie jednak w tym, co robię widzę głęboki sens i sposób na życie. Chciałabym tą fascynacją zarażać innych.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

To, co robię na co dzień – próbując szukać logistycznego, wspólnego mianownika dla potrzeb sześciu bardzo różnych grup teatralnych, skupiających ważne, charyzmatyczne i silne osobowości artystyczne w przestrzeni jednej instytucji kultury.

Wymarzona instytucja kultury to…

Powtórzę za Agnieszką Jacobson-Cielecką: “otwarta, bez koturnów. Powszechna, czyli taka gdzie „cywile” czują się równie dobrze jak profesjonaliści, czyli wielo płaszczynowa. I zdefiniowana. To znaczy taka, która ma swoją wizję, misję i strategię – i się jej trzyma”. A od siebie dodam jeszcze marzycielsko – w której nie trzeba martwić się o przestrzeń i finanse…

Kobieta, która mnie inspiruje.

Trudno wskazać jedną najważniejszą. Inspiruje mnie wiele kobiet – znanych z historii, kultury, sztuki i teatru, ale także te, które spotykam na co dzień. Wszystkie są dla mnie tak samo ważne.

Biogram

Gabriela Żuk – teatrolożka, krytyczka, koordynatorka Teatru Centralnego w Lublinie, redaktorka Lubelskiego Informatora Kulturalnego Zoom. Od lat zaangażowana w promocję tańca poprzez organizację konferencji, szczególnie w lubelskim środowisku uniwersyteckim. Współorganizatorka różnych wydarzeń kulturalnych m.in. Konfrontacji Teatralnych czy Festiwalu Teatrów Europy Środkowej Sąsiedzi.

Linki

Centrum Kultury w Lublinie
Teatr Centralny
Konfrontacje Teatralne
Festiwal Sąsiedzi
Dance Festival

Gabriela Żuk współpracuje z Agnieszką Glińską.

Moja praca polega na…

… współtworzeniu Stowarzyszenia Tkalnia w ramach którego realizujemy różnorodne działania. Wydajemy niezależną gazetę Zgrzyt, w której piszę teksty do działu społecznego. Odpowiadam za monitorowanie władzy samorządowej – prowadzę relacje z Komisji i Sesji Rady Miasta. Mam szczęście, ponieważ moja praca pozwala mi zajmować się także innymi ważnymi dla mnie obszarami – prowadzeniem szkoleń z zakresu edukacji antydyskryminacyjnej i działaniami artystycznymi w przestrzeni miejskiej. Ostatnio z świetlicami środowiskowymi odmalowujemy zgierskie przystanki, wieszamy huśtawki, pokazujemy dzieciakom, że mogą zmieniać swoją przestrzeń i w niej tworzyć.

Zajmuję się tym, ponieważ…

… po ukończeniu antropologii kultury przez pięć lat pracowałam w Urzędzie Miasta, a po godzinach działałam społecznie – prowadziłam szkolenia, realizowałam małe projekty kulturalne. Z przyjaciółmi udało nam się stworzyć z Tkalni nasze miejsce pracy i powołać redakcję Zgrzytu. To była bardzo ważna decyzja – zamiana stabilnego miejsca pracy, w którym do końca się nie realizowałam, na działanie w stowarzyszeniu. Od półtora roku mam okazję rozwijać się i spełniać w wielu kierunkach. Pracuję z bliskimi mi ludźmi, których bardzo szanuję. Każdego dnia mam poczucie sensu tego, co robię. Cieszy mnie, że mamy coraz więcej czytelników, że poruszamy ważne tematy, wprowadzamy choćby małe zmiany do lokalnej rzeczywistości i że możemy to robić wspólnie.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Praca w redakcji Zgrzytu. Możliwość uczestniczenia w całym procesie – od wybierania tematów aż do momentu, kiedy miesięcznik przyjeżdża z drukarni i trafia do czytelników. Wyzwaniem jest pisanie o trudnych tematach, na przykład niewygodnych dla władz miasta. Moim najważniejszym artykułem do tej pory był tekst o niesprawiedliwie zwolnionych pracownikach Urzędu Miasta, który wywołał spore poruszenie. Wyzwaniem jest także stałe działanie i szukanie środków na finansowanie kolejnych pomysłów.

Wymarzona instytucja kultury to…

Miejsce, w którym dobrze czują się i dzieci, i seniorzy. Miejsce, które angażuje różne grupy nie tylko do bycia odbiorcą oferty, ale także współtworzenia jej.

Kobieta, która mnie inspiruje.

Większość osób, które są dla mnie ważne w różnych sferach życia to kobiety. Zawodowo i prywatnie miałam szczęście spotykać wiele niesamowitych kobiet, nie potrafiłabym wybrać jednej. Bardzo ważne są dla mnie dziewczyny, które spotkałam studiując antropologię – nie tylko mnie inspirują, ale też bardzo wspierają i pomagają przejść przez różne zakręty.

Biogram

Ilona Majewska – antropolożka kultury, trenerka równości, zawodowo związana z Stowarzyszeniem Tkalnia. Pracuje przy realizacji projektów kulturalnych i edukacyjnych, członkini redakcji miesięcznika Zgrzyt, gdzie pisze o lokalnej polityce i sprawach społecznych.

Linki

Gazeta Zgrzyt

Ilona Majewska współpracuje z Agnieszką Jucewicz-Kwaśniewską.

Moja praca polega na…

… ogarnianiu nieogarniętego, tłumaczeniu niewytłumaczalnego. Innymi słowy zajmuję się promocją ciekawych inicjatyw (Centrum Warsztatowe Parostatek, Żywa Architektura, Zamkowa 1 w Cieszynie).

Zajmuję się tym, ponieważ…

… lata błędów i wypaczeń pokazały mi, że nie jestem w stanie zająć się czymkolwiek innym. Chcąc nie chcąc tylko to mnie interesuje, pasjonuje i pociąga.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Międzynarodowy Festiwal Producentów Filmowych REGIOFUN.

Wymarzona instytucja kultury to…

Instytucja kultury to zło. Staram się nie marzyć o złych rzeczach.

Kobieta, która mnie inspiruje.

Moja mama.

Biogram

Ula Szwed – absolwentka animacja społeczno-kulturalnej na Uniwersytecie Śląskim. Bielszczanka z urodzenia, Cieszynianka z wyboru. Kiedy miałam 10 lat wymyśliłam swoją pierwszą reklamę. Od tego czasu marzyłam, by zostać copywriterką. Tak też się stało. Przez ostatnie lata tworzyłam reklamy. Było bardzo fajnie, ale nie byłabym sobą gdybym w styczniu tego roku nie wykonała życiowego zwrotu o 180 stopni. Co jakiś czas mi się to zdarza. Ten ostatni zwrot zaprowadził mnie dokładnie w to miejsce o które mi chodziło. Dalej wymyślam reklamy, z tą różnicą, że tylko i wyłącznie dla inicjatyw, przedsięwzięć oraz instytucji, których filozofia działania jest mi bliska. W najbliższym czasie mam nadzieję zarazić całą Polskę miłością do Żywej Architektury, połowę nakłonić do dołożenia do zajęć z Zumby i czegoś co rozwija ducha (Centrum Warsztatowe Parostatek).

Linki

Żywa Architektura
Parostatek – spółdzielna socjalna w budowie
Zamkowa 1

Ula Szwed współpracuje z Bogną Świątkowską.

Moja praca polega na…

… robieniu rzeczy, które wydają się nie możliwe. Steruję machiną zwaną Działem Społeczno-Kulturalnym Spółdzielni Mieszkaniowej „Ustronie” w Radomiu. Pod moją opieką jest Klub Osiedlowy, Pracownia Muzyczna oraz 3 świetlice opiekuńczo-wychowawcze. Oprócz tego jestem wierna temu od czego zaczynałam, czyli pozwalam dzieciom przemalowywać rzeczywistość Czasem tylko przypominam im, że są na zajęciach plastycznych. Pracuję z ludźmi, których motywuję do działania. Jestem także założycielką stowarzyszenia „Nasze Ustronie”, dzięki któremu mogę zdziałać więcej w sferze kultury i rozrywki. Moim zadaniem jest znajdowanie wspólnego języka z miejskimi instytucjami i stowarzyszeniami. Działam również w Stowarzyszeniu „Babia góra”, w którym próbujemy rozruszać nasze miasto z kobietami w nim mieszkającymi poprzez projekty „SzafaParty”, „Pchli Targ”, „Made In Radom”, „Klub mam” i comiesięczne „zloty czarownic”.

Zajmuję się tym, ponieważ…

… nie potrafię stać w miejscu. Moja praca jest dla mnie wyzwaniem i uwielbiam to, co robię.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Urzeczywistniać pomysły, które powstają w mojej głowie i wprowadzać je w życie. Potrafić powstać po porażce, nie przestawać wierzyć w swoją siłę i działać dalej. Nie bać się tego co nowe i trudne. Wierzyć w eksperymentowanie. Sprawić, aby kultura i szuka trafiała do coraz większego grona ludzi. Aby chcieli bawić się nią i by stała się częścią ich życia. To są moje codzienne wyzwania.

Wymarzona instytucja kultury to…

… ekipa ludzi inspirująca się nawzajem. Współpracownicy pełni pomysłów i chęci działania. Instytucja, w której wszyscy pracownicy działają wspólnie, gdzie każdy może być dla drugiego wsparciem i doradcą, zna swoje miejsce i potrafi wyjść z inicjatywą. Instytucja, która jest otwarta dla zwykłego przechodnia i nie zamyka się w czterech ścianach z zamkiem w drzwiach.

Kobieta, która mnie inspiruje.

Moja mama, która swoją siłą i charyzmą potrafiłaby obdzielić pół Radomia. Kobiety, które idą pod prąd i patrzą przed siebie i działają, działają, działają… Kobiety mądre i silne, ale jednocześnie pamiętające, że ciągle są kobietami.

Biogram

Małgorzata Kacprzak – kierownik Działu Społeczno-Kulturalnego w Spółdzielni Mieszkaniowej „Ustronie”
w Radomiu (Klub Osiedlowy „Ustronie”, Pracownia Muzyczna i trzy świetlice). Współzałożycielka i prezeska młodego stowarzyszenia „Nasze ustronie”, członek i działaczka stowarzyszenia „Babia góra”. Absolwentka malarstwa na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Techniczno-Humanistycznego. Próbowała swoich sił na ASP w Krakowie (projektowanie wnętrz), na UKSW (zarządzanie kulturą) oraz w WSInf (grafika) – ciągle szuka swojej drogi. Scenograf, kostiumolog, projektant oprawy graficznej w przedstawieniu „Romanca” w CKG w Gdyni.

Linki

Klub Osiedlowy “Ustronie”
Babia Góra

Małgorzata Kacprzak współpracuje z Agnieszką Jacobson-Cielecką.

Moja praca polega na…

… zarządzaniu wiejską instytucją kultury. Na co dzień zajmuję się animacją, nie tylko kultury, rozkręcaniem lokalnej współpracy oraz udowadnianiem, że u nas też można.

Zajmuję się tym, ponieważ…

… uwielbiam pracę z ludźmi i dla ludzi. Jestem szczęśliwa, gdy mogę przekazać coś od siebie. Czuję potrzebę zmieniania wiejskiego świata i uważam, że każdy człowiek posiada w sobie potencjał, który można twórczo wykorzystać. Jestem przekonana, że kultura może zmieniać świat na lepsze.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Mam nadzieję, że ciągle jest przede mną.

Wymarzona instytucja kultury to…

… tętniące życiem miejsce spotkań i realizacji pasji, do którego przychodzi się z radością i w którym spędza się większość wolnego czasu. Tworzą ją ludzie, którzy z entuzjazmem angażują się w działanie i podejmują oddolne inicjatywy w przyjaznym i otwartym na nowe doświadczenia miejscu

Kobieta, która mnie inspiruje.

Nie jedna i nie dwie – cudownych kobiet, które mają na mnie szczególny wpływ jest kilka, a po projekcie “Młode menedżerki kultury” mam nadzieję, że będzie ich jeszcze więcej.

Biogram

Karolina Suska – absolwentka socjologii na UJ, dyrektorka Gminnej Biblioteki i Domu Kultury w Łaziskach, w 2012 roku zdobyła tytuł Aktywnej Kobiety Lubelszczyzny. Absolwentka Akademii Liderów Kultury, członkini Stowarzyszenia Kobiet “Łaziszczanki”. Wiejska aktywistka zafascynowana pracą na rzecz lokalnych społeczności. Szczęśliwa kobieta z przepełnioną listą marzeń.

Linki

Biblioteka w Łaziskach
Stowarzyszenie Kobiet “Łaziszczanki”

Karolina Suska współpracuje z Sylwią Chutnik.

Moja praca polega na…

Od dłuższego już czasu związana jestem z szeroko pojętą kulturą, szczególnie interesuję się sztukami wizualnymi. Stosunkowo szybko zaczęłam badać grunt kuratorski, jeszcze na studiach realizując pierwsze projekty. I tak już zostało. Aktualnie jestem kuratorem w galerii przynależącej do wrocławskiego Centrum Kultury Agora, gdzie odpowiedzialna jestem za organizowanie wystaw. Oprócz tego także piszę – na stałe współpracuję z kwartalnikiem artystycznym FORMAT, gdzie publikuję teksty poświęcone głównie wrocławskim wydarzeniom artystycznym.

Zajmuję się tym, ponieważ…

… sztuka jest moją pasją, która – na szczęście – nie maleje. Wykonywanie swojej pracy i projektów pobocznych sprawia mi wielką radość. Przekłada się to na wielkie samozadowolenie i nieustanną chęć podnoszenia poprzeczki. Dzięki temu co robię, mogę się rozwijać, zdobywać nowe doświadczenia, poznawać ciekawych ludzi – i co ważne – czerpać od nich zarówno teoretyczną jak i praktyczną wiedzę.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Każdy większy projekt odbieram jako interesujące doświadczenie oraz wyzwanie. Jednak to chyba współpraca z wrocławskim Centrum Sztuki WRO była dla mnie faktycznie jednym z najciekawszych wyzwań, jakie do tej pory miałam okazję przeżyć.

Wymarzona instytucja kultury to…

… taka, w której można się rozwijać i realizować interesujące projekty we współpracy z fajnym zespołem oraz ciekawymi twórcami. Instytucja otwarta, prężna, współtworzona zarówno przez pracowników, jak i odbiorców. Będąca miejscem zaangażowanym w rozwój i popularyzację kultury i sztuki.

Kobieta, która mnie inspiruje.

Nie chciałabym rozgraniczać – inspiruje mnie wielu ludzi: artyści, kuratorzy, teoretycy i pasjonaci – są to zarówno mężczyźni, jak i kobiety.

Biogram

Kama Wróbel – absolwentka Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się analizą zjawisk na rynku sztuki oraz wystawiennictwem. Jako kurator zorganizowała szereg wystaw w takich miejscach jak Galeria Fotografii Prospero/Lublin, Galeria Sztuki Współczesnej Platon/Wrocław i Centrum Kultury Agora/Wrocław. Brała udział w konferencjach naukowych, a teksty jej autorstwa publikowane są na portalach o tematyce artystycznej oraz w kwartalniku kulturalno-artystycznym FORMAT. Jej zainteresowania badawcze koncentrują na nowoczesnych praktykach komunikacji wizualnej i obszarze sztuki nowych technologii.

Linki

Galeria Centrum Kultury Agora

Kama Wróbel współpracuje z Hanną Wróblewską.

Moja praca polega na…

… realizowaniu działań społeczno-kulturalnych i podsuwaniu pomysłów młodym ludziom, którzy mogą stworzyć dla siebie ciekawą alternatywą. Wymyślając projekty, myślę o tworzeniu przestrzeni, w której ludzie po przejściach, nieśmiali czy wycofani będą mogli poczuć się wyjątkowi, potrzebni, wolni od stereotypów, świadomi siebie i swoich wyborów.

Zajmuję się tym, ponieważ…

… zależy mi na pobudzaniu do działania osób, które szukają swojej drogi. Zależy mi na tym, by poprzez twórczość wyciągnąć ich ze stagnacji i rutyny. Przemawia do mnie idea animacji i chcę zarazić innych twórczą postawą w codziennym życiu. Myślę, że wydobywając twórczy potencjał w różnych dziedzinach życia, odkrywa się jego nową jakość.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Dzieje się teraz, w Fundacji Pharos – to wymyślanie projektów, zarażanie innych moją ideą, szukanie ludzi chętnych do współpracy, przekładanie myśli na realne działania, które mogą pomóc innym.

Wymarzona instytucja kultury to…

… taka, która prowadzi działania dostosowane do potrzeb odbiorców, wykorzystuje niebanalne, nieszablonowe pomysły na współpracę z ludźmi w sferze społecznej i kulturalnej. Jest miejscem na aktywne spotkanie z kulturą, bycie jej częścią, tworzenie jej samodzielnie w ramach swoich możliwości. Taka, która zachęca do myślenia, ciekawienia się, zadawania pytań, poszukiwań, promuje twórczą postawę w życiu.

Kobieta, która mnie inspiruje.

Inspirują mnie wszystkie kobiety, które wychowują dzieci, dbają o dom, a znajdują jeszcze czas na swoje pasje, realizują się w najróżniejszych dziedzinach. Kobiety, pełne marzeń, które nie dadzą się wcisnąć w odgórnie narzuconą rolę w domu czy w pracy.

Biogram

Gabrysia Górska – ukończyła Uniwersytet Łódzki na kierunku pedagogika w zakresie profilaktyki i animacji społeczno-kulturalnej oraz Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Łodzi w zakresie edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Współpracuje z Fundacją Pharos ze Zduńskiej Woli, która zajmuje się profilaktyką i terapią uzależnień dzieci i młodzieży: pomaga prowadzić profilaktykę uzależnień w placówkach edukacyjnych i tworzy projekty animacji społeczno-kulturalnej dla podopiecznych Fundacji. Pracowała w Przedszkolu Publicznym w Zduńskiej Woli, a także razem ze swoją labradorką była wolontariuszką-dogoterapeutką w Fundacji Pomocy Osobom Niepełnosprawnym AMI w Zduńskiej Woli. Jest mamą 3 letniego Antosia i 1,5 rocznej Kalinki.

Linki

Fundacja Pharos

Gabriela Górska współpracuje z Leną Rogowską.

Moja praca polega na…

Tworzeniu wydarzeń kulturalnych odbywających się na terenie Polkowic.

Zajmuję się tym, ponieważ…

Praca daje mi możliwość ciągłego podejmowania nowych wyzwań i sprawdzania siebie. Zadowolenie odbiorców naszych działań sprawia, że czuję się usatysfakcjonowana i mam poczucie, że moja praca jest ważna.

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Staram się, aby każde organizowane przeze mnie wydarzenia były wyjątkowym i niepowtarzalnym wyzwaniem. Jeśli kiedyś zmienię podejście będzie to sygnał, że czas szukać innej pracy.

Wymarzona instytucja kultury to…

Taka, w której wszystkie działy pracują, aby osiągnąć jeden cel. Gdzie ludzie wzajemnie się inspirują, pomagają i wspierają.

Kobieta, która mnie inspiruje.

Nie mam jednego wzorca, jednej konkretnej osoby. Inspiracją są dla mnie kobiety, które spotykam codziennie – w pracy, rodzinie i życiu prywatnym. Te, które osiągnęły wiele w swoim życiu, ale również te, które podobnie jak ja są na początku drogi zawodowej. Nieważne w jakiej dziedzinie się realizują – ważne, że robią to, co kochają i są szczęśliwe. Liczy się przede wszystkim ich pasja.

Biogram

Anna Adamus-Krawczyk – absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim oraz podyplomowych studiów “Menedżer Kultury we współpracy regionów Unii Europejskiej”. Od dwóch lat współtworzy dział organizacji w Polkowickim Centrum Animacji.

Linki

Polkowickie Centrum Animacji

Anna Adamus-Krawczyk współpracuje z Anną Michalak.

Moja praca polega na…

…tworzeniu przestrzeni, w której uczestnicy naszych zajęć w Kinie Kosmos będą mogli poznawać otaczającą ich rzeczywistość, a także uczyć się tolerancji i współpracy ze swoimi rówieśnikami. Naszym zadaniem jako działu edukacji, jest tworzenie nowych form przekazywania wiedzy za pomocą mediów wizualnych. Ważny jest dla nas proces interakcji pomiędzy prowadzącym zajęcia, a młodymi uczestnikami czy animatorami kultury. Z założenia staramy się łamać stereotypy i oswajać to, co dziwne i nieznane.

Zajmuję się tym, ponieważ…

…od zawsze chciałam pracować w szeroko pojętej kulturze. Działając z innymi ludźmi mam poczucie, że robię coś wartościowego i przynosi mi to radość. To osobista satysfakcja sprawia, że dalej chcę działać w świecie kultury. Przysłowiowych skrzydeł dostaję w momencie wymyślania nowych warsztatów czy projektów z osobami, których pomysły są czasem tak szalone, że warto je zrealizować

Moje największe zawodowe wyzwanie.

Chyba jeszcze nie otrzymałam lub nie wymyśliłam sobie takiego. Na pewno chciałabym, by było związane z filmem

Wymarzona instytucja kultury to…

…przestrzeń, która inicjuje spotkania pomiędzy sztuką, a zwykłym przechodniem, która wrasta w tkankę miejsca i staje się jego integralną częścią wrażliwą na zmiany. Przestrzeń, która tworzy pole do aktywności twórczej. Ważne, by zainicjowana była z pasji i chęci działania w obszarze kultury.

Kobieta, która mnie inspiruje.

Janina Ochojska. Za to, że powołała do życia profesjonalną i wzorcową dla innych instytucję oraz Matka Teresa z Kalkuty, która opiekowała się tymi, od których wielu ludzi się odwróciło.

Biogram

Agata Hofelmajer-Roś – absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim, wolontariuszką na festiwalach SLOT ART Festiwal, WRO, Międzynarodowy Festiwal Tańca w Bytomiu, pracowała jako koordynatorka Festiwalu Filmów Niezależnych KilOFF i “WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie” w Katowicach oraz jako koordynatorka projektów społecznych i animacyjnych w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Bona Fides. Teraz działa w Instytucji Filmowej “Silesia Film”, gdzie w Filmotece Śląskiej tworzy dwuosobowy dział Edukacji Filmowej.

Linki

Centrum Sztuki Filmowej

Agata Hofelmajer-Roś współpracuje z Urszulą Śniegowską.