- Dzisiaj miałam wspaniały dzień! – mówi rozentuzjazmowana Karolina Suska. Byłyśmy z Sylwią Chutnik na spotkaniu Klubu Mam, a potem w Feminotece. Dla mnie to bardzo cenne, bo sama w mojej miejscowości chcę aktywizować mamy i stwarzać dla nich przyjazne miejsce spotkań. Miałam szansę poznać projekty Fundacji od środka i przyjrzeć się procesowi planowania nowych kampanii. Przy okazji poznałam Mariannę, która zajmuje się tematyką zmiany mentalności prowadząc liczne warsztaty na ten temat. Nie mogłyśmy przestać rozmawiać! To było dla mnie ważne spotkanie, bo pracuję z kobietami, którym chcę uświadomić, że może być inaczej. Po południu byłam w Polskim Radiu, by opowiedzieć o swoich działaniach oraz o “Młodych menedżerkach kultury”. Mówiłam o tym, że dzięki projektowi dostałyśmy szansę, której normalnie byśmy nie miały. A na korytarzu spotkałam Marka Niedźwieckiego, za którym przepadam – puentuje Karolina.

Karolina Suska i Sylwia Chutnik

– No, u mnie jest inaczej – mówi Ula. – Bogna w poniedziałek wróciła prosto z Wenecji, więc wpadła w nieprawdopodobny wir pracy. To było niesamowite, móc ją obserwować choć przez dwa dni – bo wczoraj okazało się, że jedzie do Berlina, a ja nie mogę jechać z nią. Nastąpiło komunikacyjne nieporozumienie, co przy jej intensywności pracy i zobowiązań jest jakoś zrozumiałe. Umówiłyśmy się, że przyjadę do niej jeszcze na trochę w wakacje. Tymczasem spotykam się ciekawymi osobami, w ciekawych miejscach – w z Martą Białek-Graczyk w “ę”, z Hanną Bogoryja-Zakrzewską w Polskim Radiu, z Olą Stańczuk w Narodowym Centrum Kultury. Jutro jadę do Stoczni na spotkanie z Jankiem Mencwelem i na lunch Katarzyną Szustow – Ula nie traci rezonu i wykorzystuje obecność w Warszawie najlepiej jak się da, aby jak najwięcej przywieźć ze sobą do Cieszyna.

Ula Szwed

Agata Hofelmajer-Roś i Urszula Śniegowska

A u Agaty? – My z Ulą… my oglądamy filmy – śmieje się Agata. – Od poniedziałku współpracuję z Ulą nad retrospektywą filmów Waleriana Borowczyka na festiwal Nowe Horyzonty. Nawet załatwiam dla niej jeden film z Filmoteki Śląskiej. Ula, tak jak ja pracuje w małym, dwuosobowym zespole. Obie uwielbiamy oglądać filmy, a ponieważ ona wciąż robi selekcję, wieczorami oglądamy wspólnie u niej w domu, a potem rozmawiamy o wyborze, o programie. Fajnie, że w ciągu dnia mogę brać udział w pracach zespołu – ale nie pytajcie o więcej, bo obowiązuje mnie tajemnica dotycząca większości spraw. To ważne, ze względu na promocję festiwalu.

fot. Kamila Szuba

- Plan mojego pobytu w Zachęcie dostałam jeszcze przed przyjazdem do Warszawy. Był imponujący! Już pierwszego dnia było bardzo intensywnie – spotkanie z panią Hanną, z jej zespołem, spotkanie z artystą planującym wystawę w Zachęcie i konferencja prasowa na dokładkę. Masa nowych wrażeń. Jednocześnie wielkie zaskoczenie, że w tak poważnej, tak dużej instytucji, relacje między pracownikami mogą być tak serdeczne. Nikt nie mówi “pani dyrektor”, wszyscy są swobodni, a przy tym nie tracą nic z profesjonalizmu – opowiada Kama Wróbel, która współpracuje z Hanną Wróblewską.

Trochę spokojniej, choć nie mniej ciekawie jest u Gabrysi: – Lena ma teraz luźniejszy tydzień – to świetnie, bo mamy mnóstwo czasu na długie rozmowy. Stowarzyszenie nie otrzymało właśnie grantu, na który bardzo liczyli – to dla mnie cenne widzieć, co w tej sytuacji robią, jak planują dalsze działania. Dużo pyta o mnie, o doświadczenie pracy w małej miejscowości i widzę, że to są dla niej naprawdę cenne informacje. Wieczorem byłyśmy na seminarium w Krytyce Politycznej, a jutro jedziemy na warsztaty do dziewczyn z Zakładu Poprawczego w Falenicy.

Kama Wróbel z Hanną Wróblewską w Zachęcie

- Ja się nie mogę otrząsnąć. Co chwila szczypię się w policzek, aby sprawdzić, czy to wszystko dzieje się naprawdę. Ania jest wspaniała – jeszcze w niedzielę, po warsztatach, zaprosiła mnie do siebie na kolację. Wczoraj miałyśmy spotkania w biurze kultury, w urzędzie, byłyśmy na zamkniętej wizytacji nowego budynku Służewieckiego Domu Kultury. Jeździmy ze spotkania na spotkanie po całym mieście, trochę czasu spędzamy też w Dorożkarni. Niesamowite jest dla mnie, że zespół instytucji może pracować w tak partnerskiej atmosferze. Opowiadam moim koleżankom o różnych sposobach zarządzania pracą i zadaniami – mówi Ania, która współpracuje ze swoją imienniczką, Anną Michalak z Ośrodka Działań Artystycznych Dorożkarnia.


Ania Adamus-Krawczyk z Anną Michalak w Dorożkarni

fot. Kamila Szuba

- Przepraszam cię, nie mogę teraz rozmawiać, bo zaraz zaczyna się próba do spektaklu – mówi pospiesznie Gabrysia. Z Agnieszką Glińską dzielą czas między przed- i popołudniowe próby oraz prace biurowe. Ich współpraca, podobnie jak spotkanie Natalii z Agnieszką Tarasiuk, odbyło się wcześniej, jeszcze przed warsztatami. Od 27 do 31 maja działały razem w Teatrze Studio i Królikarni. Natalia i Agnieszka m.in. przygotowywały galerię na przyjazd obrazów Marka Rothko – wernisaż zaplanowany jest na 6 czerwca. – Z Agnieszką mamy świetny układ. Dla mnie to była niesamowita szkoła, że ja się przy niej musiałam tonować, bo mam dość silny temperament. Wpadłam na głęboką wodę – pierwsze spotkanie miałyśmy w głównej siedzibie Muzeum Narodowego, którego Królikarnia jest filią. Agnieszka chyba ma rację, że dobrze się dobrałyśmy, bo jak powiedziała ja jestem jak ona, ale 10 lat temu – mówi Natalia, już po zakończonej współpracy. – Najzabawniejsze było to, że Agnieszce przez gardło nie przechodziło słowo “mentorka” i zakazała mi tak do siebie mówić! W związku z tym wiele osób, które nas spotykało nie mogło odgadnąć co nas łączy. Wyglądało na to, jakby Agnieszka miała jakąś tajemniczą współpracowniczkę zamieszaną w wernisaż Rothko – śmieje się Natalia. Gabrysia, która na co dzień koordynuje prace Teatru Centralnego w Lublinie, po spotkaniu z Agnieszką Glińską coraz odważniej myśli o tym, że może jednak łączenie funkcji organizacyjnych z pracą reżyserki jednak jest możliwe… Po warsztatach wracała do Lublina, prosto do pracy. Napisała – “Wszystko nabrało zupełnie innego wymiaru i energii!”.

Gabriela Żuk i Agnieszka Glińska w Teatrze Studio

Natalia Nowacka i Agnieszka Tarasiuk w Królikarni

Gdy Natalia i Gabrysia wracały na tydzień, do siebie, siedem innych uczestniczek właśnie zaczynało swoje mentoringi. O 10:00 w Fundacji Mama, o 10:30 w siedzibie Agory, o 13:00 w Nowych Horyzontach – każda zaczęła dzień w innym miejscu, ale każda ze swoją mentorką.


fot. Kamila Szuba

- Przyjdziecie jutro do swojej mentorki, przedstawicie się – i co dalej? O co zapytacie? Jak ustalicie zasady współpracy? – razem z Małgosią Jaskulak zaczęłyśmy dzień od szukania odpowiedzi na pytania “jak?” i “po co?”, które dotyczyły job shadowingu. Każda z nas wybrała i opracowała konkretny cel na pięć nadchodzących dni. Wspólnie stworzyłyśmy listę pytań, o których chcemy porozmawiać z mentorkami. – Rety, to już jutro! – westchnął ktoś z rozmarzeniem.

Z biura Towarzystwa “ę” przy Mokotowskiej przeniosłyśmy się do klubokawiarni Państwomiasto prowadzonej przez Stowarzyszenie Projekt: Polska. Tam czekał już na nas Damian Muszyński, pedagog mediów z Uniwersytetu Gdańskiego. W zaledwie półtorej godziny, krok po kroku, nauczył nas obsługi programu Prezi – za tydzień, po zakończonym job shadowingu, uczestniczki skorzystają z tego narzędzia, aby podzielić się doświadczeniami i wnioskami wyniesionymi ze współpracy z mentorką.

Popołudnie spędziliśmy z kawą i rozmową – miałyśmy okazję spotkać się w nieformalnej, kawiarnianej atmosferze z pięcioma wyjątkowymi osobami: Aliną Gałązką (szefową redakcji portalu ngo.pl), Grażyną Tynel (założycielką Sztukarni), Hanią Nowak-Radziejowską (rozwijającą od lat miejskie instytucje kultury, aktualnie dyrektor Muzeum Woli), Anną Desponds (koorynatorką Planete+ Doc Film Festival i galerii Kordegarda) oraz Katarzyną Borucką (właścicielką Lookout Gallery).

Jutro zaczyna się współpraca z mentorkami – życzymy twórczego, wspólnego czasu im i uczestniczkom!

Fot. Kamila Szuba

- Od takiego ćwiczenia warto zacząć dzień, a to możecie wykonywać choćby siedząc przy biurku – Zosia Knittel, trenerka metody Pilatesa, zaczęła z nami dzień od głębokich oddechów i pracy naszymi z kręgosłupami, które tak dużo siedzą przed ekranami komputerów.

Po wzmacniającym rozpoczęciu dnia spotkałyśmy się z Joanną Kubicką, aby poznać się jeszcze lepiej i skorzystać nawzajem ze swoich doświadczeń – uczestniczki wymieniły się opowieściami o tym, jak wyglądają ich typowe dni, pełne zadań zawodowych i osobistych. Łatwo było dostrzec jak wiele nas łączy, jednocześnie odnajdując w opowieściach innych, ciekawe rozwiązania dla siebie. Towarzyszyła nam Hania Bogoryja-Zakrzewska ze Studio Reportażu Polskiego Radia.

Skupienie na “ja” i swoich celach rozwinęłyśmy w trakcie spotkania z Małgorzatą Marczewską, która zaproponowała nam warsztat “projektowania myślenia”, skupiony na zobaczeniu i przemodelowaniu sposobu, w jaki myślimy o sobie, relacjach z innymi, o trudnościach – głównie w obszarze pracy zawodowej i ról, które przy tej okazji podejmujemy.

Dzień zakończyłyśmy spacerem – zamiast oglądać wspólnie miasto, Karolina Pluta i Sławek Sendzielski zaproponowali, abyśmy je powąchały, posłuchały, dotknęły. Sobie zafundowałyśmy nowe doświadczenie, a przechodniom niecodzienny widok.

Fot. Kamila Szuba

Już tu są! Wystartował projekt „Młode menedżerki kultury” – w piątek wszystkie uczestniczki projektu przyjechały do Warszawy, by spędzić dwa weekendy wypełnione warsztatami oraz pięć dni job-shadowingu z mentorkami.
 

Agata, Ula, dwie Gabrysie, Gosia, Ania, Ilona, Karolina, Natalia i Kama spotkały się w biurze Towarzystwa „ę”. Odwiedziła nas także Orna Blum, Radca ds. prasy i kultury w Ambasadzie USA – dziękujemy za obecność, wsparcie i miłe słowa. Każda z dziesięciu uczestniczek przedstawiła siebie i miejsce, w którym pracuje – krótkie prezentacje inspirowane były formą „Pecha Kuchy”. Agnieszka Pajączkowska i Marta Białek-Graczyk opowiedziały o programie i nadchodzących wydarzeniach.
 

Wieczorne odbyło się wspólne gotowanie kolacji, w którym udział wzięły uczestniczki, mentorki oraz trenerki projektu. Pod okiem Aleksandra Barona, szefa kuchni klubokawiarni Solec 44, pięć drużyn przygotowało w zaskakująco szybkim tempie i niezwykłej atmosferze pięciodaniowy posiłek. W ruch poszły blendery, noże, opiekacze, patelnie – mentorki i uczestniczki wymieniały się doświadczeniami na temat przypraw lub najskuteczniejszego sposobu obierania kalarepki. Szparagi, gazpacho, sałata z musztardowcem, grillowany antrykot jagnięcy, pęczak, sos z truskawek, mus czekoladowy zapełniały stół i wprawiały w znakomity nastrój. Do kolacji zasiadłyśmy wspólnie, prezentując przygotowane w zespołach dania. Ostatnia łyżeczka musu czekoladowego zakończyła dzień rozpoczęcia projektu.
 

Dziękujemy Studio Miele za gościnę i możliwość zorganizowania wspólnego gotowania!

Fot. Kamila Szuba

Z radością przedstawiamy młode menedżerki kultury – w zakładce Uczestniczki można przeczytać ich pierwsze wypowiedzi, dowiedzieć się co robią, zobaczyć na zdjęciach. Informacje będą uzupełniane. Już niebawem – w piątek 31 maja – spotykamy się w komplecie na warsztatach w Warszawie.

Dziękujemy za zainteresowanie projektem – otrzymałyśmy prawie 90 zgłoszeń! Wybór naprawdę nie był łatwy.

Komisja w składzie Izabella Szarek (Ambasada USA), Marta Białek-Graczyk (prezeska zarządu Towarzystwa Inicjatyw Twórczych “ę”), Agnieszka Pajączkowska (koordynatorka projektu) oraz Mentorki podjęły decyzje i zapraszają do udziału 10 młodych menedżerek kultury.

GRATULUJEMY!

Wskazujemy również listę osób rezerwowych. Z wymienionymi osobami jutro skontaktujemy się telefonicznie.

Jeszcze raz dziękujemy za zgłoszenia – wszystkim kandydatkom życzymy sukcesów, powodzenia w kolejnych działaniach i nieustającej gotowości do podejmowania nowych wyzwań.

Już dziś późnym wieczorem opublikujemy nazwiska uczestniczek projektu – prosimy o cierpliwość, czekamy na decyzje mentorek. Życzymy powodzenia!

Zakończyliśmy nabór zgłoszeń do projektu.
Bardzo dziękujemy za każde z nich.
Listę uczestniczek zaproszonych do udziału oraz listę rezerwową opublikujemy 20 maja.
Powodzenia!